Sevgili ŞAFAK, sevgili ŞİRİN.

Yayınlamamı istediğiniz mektup ve bana ithaf ettiğiniz şiirinizi yayınlıyorum. Keşke, sırf sizleri değil de dünyadaki bütün kimsesiz, aç, beyinleri nefret, yürekleri kötülüklerle doldurulmaya çalışılan, o minicik ellerine silah, sırtlarına ağır dünya yükü yüklenmiş, uyuşturucu ve insanlık dışı bir sürü işlerde “maşa” olarak kullanılan bütün çocukları yüreğime sığdırabilseydim. Ama maalesef yüreğim o kadar büyük değil. Yazdıklarınız beni çok duygulandırdı. Umarım bizlerin başaramadıklarını sizler başarır, vazolara konulmak için kesilen, dalından kopartılan çiçekler gibi değil de, “kır çiçekleri” gibi, üzerlerine basılıp geçilmeyen “hür”, çınar ağaçları gibi uzun ömürlü olursunuz. Bu yazdıklarınızı beni övdüğünüz için değil, yüreklerinizin nasıl insan sevgisiyle dolu olduğunu ve belki de, büyümüş ama “adam” olamamış büyüklere örnek olsun diye yayınlıyorum.

O minicik ellerinize sağlık. Ben de sizleri çok seviyorum.

Darmstadt, 19. 06. 2001

[Geri dön]